Clown Bassie gelooft niet in burn-outs en klimaatverandering

Onze huis-millennial John, die zelf trots herstellend is van een burn-out reageert op een paar uitspraken van Bassie tijdens een interview met Vice.com op 4 april 2017.

Het was er de tijd niet naar

Interviewer Vice: U bent 81 en still going strong. Mensen van mijn generatie die hard werken ervaren vaak veel stress en krijgen burn-outs. Heeft u daar ooit last van gehad?
Bassie: Een burn-out? Daar geloof ik niet in. Ik heb er nooit een gehad en m’n broer ook niet. Weet je waarom? Daar hadden we geen tijd voor; we moesten altijd werken! Burn-outs bestaan niet joh. Lekker op je reet zitten met je uitkerinkje zul je bedoelen.
Huis-millennial: Niet daar was geen tijd voor, nee daar was de tijd niet naar! Het is nu voor het eerst in de geschiedenis dat mensen verwachten dat hun kinderen het minder goed zullen hebben dan zijzelf. Twintigers en dertigers zijn nu vooral onderdeel in een snel en continu veranderende omgeving. De wereld(orde) staat compleet op zijn kop. Jongeren voelen zich al snel kleine onderdelen die ‘gebruikt’ kunnen worden in een proces-gedreven machine. Waarin we alles maar aanpakken om gehoord en gezien te worden en: gewaardeerd. Met alle gevolgen van dien, want er komt zo steeds meer afstand van wat zij nou ‘echt’ willen, belangrijk vinden of goed kunnen. Veel raken hiervan uiteindelijk totaal uitgeput waarna een burn-out op de loer ligt.

Een appel is nog steeds geen peer

Interviewer Vice: Mijn generatie heeft flinke schulden. En als je nu gaat studeren moet je zelfs een lening afsluiten omdat de overheid het niet meer betaalt.
Reactie Bassie: Nou en? Mijn broer en ik hebben altijd alles zelf gefinancierd. Desnoods doe je net als ik vroeger en ga je ook op een oude fiets rijden.
Interviewer Vice: U bedoelt: als je hard werkt, niet op vakantie gaat en geen iPhone koopt, hoef je geen schulden te maken?
Bassie: Precies!
Huis-millennial: Wat u eigenlijk zegt, is zeker een mooie filosofie. Want inderdaad als je iets ‘echt’ wilt, zou je daar mogelijk ook iets voor moeten (kunnen) laten. Ook ik reed op een tweedehands fiets, omdat mijn prioriteit daar niet lag. Tijden zijn alleen wel veranderd. Ik merk aan de antwoord(en) dat uw jarenvijftigmodel van de wereld – ervaringen en observaties uit het verleden, een samenleving met minder dan 10 miljoen inwoners van voor IT, TV en telecom – probeert te spiegelen aan de tijd van nu. Lijkt me appels met peren vergelijken. Een paar veranderingen ten opzichte van ‘vroeger’…

• (technologische) Ontwikkelingen gaan in een rap tempo. Informatiestromen en mogelijkheden in overvloed, er wordt enorm veel van je verwacht.
• Sociale voorzieningen en ‘onze’ sociale zorg staan onder druk.
• Er is een recordaantal kinderen dat onder de armoedegrens leeft.
• De demografie is nu van een compleet andere orde: nog nooit zorgden zo weinig jongeren voor zo veel ouderen.
• Meerdere economische en financiële crisissen hakten er flink in de afgelopen decennia.
• Veel gezinnen die uit tweeverdieners bestonden zijn teruggegaan naar één- of geen-verdieners en dus aangewezen op hun WW-uitkering.

Jongeren hebben bijna geen keuze: studeren met schulden of gelijk maar aan het werk (als je dat al kan vinden) met de hoop dat je in de loop der tijd nog op kunt klimmen binnen een bedrijf.

Bassie de struisvogel
Recente cijfers zijn er in overvloed: startersproblematiek op de huizenmarkt, ziekteverzuim, arbeidsmarkt en flexcontracten, burn-out en stress. Ze liegen er niet om! Het ontkennen vraagt wel om een HELE grote zandvlakte om uw ‘kop’ in te steken.

Schaamte
Klaarblijkelijk kent u niemand in uw omgeving met een burn-out. Deze mensen schamen zich kapot voor het uitvallen van hun lichaam en geest! Lekker op je reet zitten – dat is pas lekker als je je ook lekker voelt en je überhaupt je bed uit kan komen. Vergis u niet in hoeveel en hoe lang deze mensen van zichzelf gegeven hebben voordat het moment kwam dat ze ziek thuis zijn komen te zitten!

Niet deugen?

Interviewer Vice: De huidige generatie wordt ook wel eens verweten dat ze lui is.
Bassie: Ze worden gepamperd. Als je vroeger niet deugde of wat pikte ging je naar een verbeteringsgesticht. Tegenwoordig geven ze je geld en hopen ze dat je dan rustig blijft.
Interviewer Vice:  Je kunt het ze dus eigenlijk niet kwalijk nemen?
Bassie: Nee, ben je gek! Ze zijn lui gemaakt. 
Huis-millennial: Natuurlijk zijn er gezinnen waarin de kinderen stevig gepamperd worden, die zijn er altijd geweest. Het is te kortzichtig om dit niet te nuanceren. Want opgroeien in een wereld die zich qua technologie zo snel ontwikkelt, is niet altijd makkelijk. Want het lijkt alsof de mogelijkheden onbegrensd zijn. Het is een mythe.
Het moeten volgen van alle mogelijkheden legt een constante druk op jongeren om de rol in de mythe mee te spelen, aangehaakt en positief te blijven. Maar het is allemaal niet meer zo simpel en overzichtelijk voor velen.

Wat iemand goed kan of wil wordt niet gevraagd, nog nooit was de druk van en op de massa zo groot. Waarschijnlijk weet het merendeel niet eens een (direct) antwoord te geven op de vraag wat ze kan of wil. En dat verwart u dus met ‘niet deugen’ en luiheid.

Goed gespeeld Bassie!

Bassie: Ik zeg altijd: je hoeft me niet aardig te vinden, je moet me goed vinden!
Huis-millennial: U wilt dat men u ‘goed’ vindt en niet niet ‘aardig’. Daar kan ik niet over oordelen omdat ik u niet ken – maar nu ik uw mening over het klimaat, jongeren en stress lees, kom ik met enige teleurstelling tot de conclusie dat u uw rol als clown ‘Bassie’ heel goed gespeeld hebt.

Er was een tijd dat ik oprechter om u kon lachen!